47- ABDULLAH İBN-İ ABBAS (R.A.) عبدالله ابن عباس :  Ashab-ı  Kiram’ın fakih ve müctehidlerindendir. Resul-i Ekrem’in (A.S.M.) amcasının oğludur. Ashab-ı Kiram arasında mümtaz bir mevkii haizdir. Sahih-i Buhari’de mezkûr olduğu üzere Resul-i Ekrem (A.S.M.), Abdullah hakkında: “İlahi! Onu dinde fakih kıl ve kitabını ona öğret!” diye dua buyurmuştu. Bu âli duaya mazhariyetinden dolayı zamanın en âlim şahsiyeti olmuştu. Resul-i Ekrem’in (A.S.M.) hadislerini ezberlemekte, tefsir, hadis, fıkıh ve feraiz gibi yüksek ilimlerde eşsizdi.

48- Mezkûr dua-yı Nebevî şudur:

« اَللّٰهُمَّ فَقِّهْهُ فِى الدِّينِ وَعَلِّمْهُ التَّاْوِيلَ 1 duası  öyle  makbul  olmuş ki:

İbn-i Abbas, Tercüman-ül-Kur’an ünvan-ı zişanını ve habr-ül Ümme, yani allame-i ümmet rütbe-i âlisini kazanmış. Hatta çok genç iken, Hazret-i Ömer, onu ulema ve kudema-yı sahabe meclisine alıyordu.» (M.144)

49- Hz. Ömer ve Osman’ın (R. Anhüma) hilafetleri zamanında müftülük vazifesini ifa ediyordu. Kur’anın tefsirindeki müstesna kudretinden dolayı Habr-ül Ümme, Tercüman-ül Kur’an, Sultan-ül Müfessirîn gibi yüksek lakablarla Ashab ve Tabiîn arasında şöhret buldu. 1640 hadis rivayet etmiştir. Hicretin 68. yılında 70 yaşında olduğu halde Taif’de ebedî hayata kavuşmuştur. (R.A.)