426- BERAET-İ ZİMMET برائةِ ذمّة : Zimmetinde birşey olmayış. Aleyhte hüküm sabit oluncaya kadar zimmetten, mes’uliyetten ve su-i zanlardan temiz addolunmak. Bu kaide, İslâm Hukuku’nun kavaid-i külliyesinden bir maddedir. Şöyle ki: «Berâet-i zimmet asldır. Binaenaleyh bir kimse birinin malını telef edip de miktarında ihtilaf etseler, söz mütlifin olup, mal sahibi iddia ettiği ziyadeyi isbata muhtaç olur.

Kezalik: Bir kimse borç cihetinden şu kadar kuruş dava; müddeâaleyh de inkâr etse; söz, borcu olmadığına yeminle müddeâaleyhin olur. Çünki her şahıs zimmetten, borçtan âri olarak yaratılmış olduğundan berâet-i zimmet asldır. Bu kaide, Eşbah’ın الْاَصْلُ بَرَائَةُالذِّمَّةِ kaidesinden mütercemdir.» (H.İ. ci:1,s:275)