746- EBU LEHEB ابو لهب : (Ebî Leheb) Asıl adı. Abduluzza’dır. Güneş gibi, âlemleri aydınlatan Resul-i Ekrem Aleyhissalatü Vesselâm’ın nurundan gözünü kapadı ve küfre hizmete çalıştı. İman etmedi. Peygamberimiz’in amcası idi. Karısı ve oğulları sırf düşmanlık için çalıştılar. Adı “Alev babası” manasında olan “Ebu Leheb” kaldı.

Kur’an (111:1) âyetinde bahsi geçen Ebu Leheb (Tebbet)  ifadesiyle takbih edilir. Mezkûr âyette geçen تَبَّتْ tebabdandır. Tebab, helak ve helake götüren hüsran ve  emeği  boşa  çıkıp  muradına ermemek, yani muvaffakiyyetin zıddı olan haybet, yuf olmak, yuh olmak, berbad olmak manalarına gelir. تَبَّالَهُ * تَبَّالَكَ  tabirleri yuf ona, yuf sana gibi levm ve beddua makamında kullanılır.» (E.T.6256)

747- Ebu Leheb’in Kur’anda takbih edilmesi, yalnız şahsına münhasır bir hâdise değildir. Kur’anın cüz’î hâdiselerden düstur-u küllîye intikal kaidesiyle, kıyamete kadar insanlık dünyasında gelip geçen ve gelecek olan bütün din ve insaniyet düşmanları, gaddar zalimler ve mutlak hâkimiyetlerinden başka hiçbir hak ve hukuka riayet etmeyen Ebu Leheb gibi azgınlar ve Ebu Lehebiyet, yani, Ebu Lehebcilik azgınlığı takbih edilerek insanların öyle felaketlere düşmemeleri için nefret hislerini uyandırmaktır.

Nitekim Kur’an (40:37) âyetinde de Firavun hakkında (Bak: Fir’avn) Tebabin tabiri kullanılır. Bu hakikat ölçüsüyle bakılınca, Ebu Lehebiyetin takbihi, hakiki medeniyet ve hürriyet-i şer’iyenin muhafazası demek olur. Çünki hiçbir medeniyet ve insanlık kaidelerinde; zalimlerle mazlumlar, canilerle masumlar ve mütecaviz vahşilerle faziletliler arasında tarafsız kalmak olamaz. İşte Ebu Leheb’in Kur’andaki takbihi, bu gibi hakikatlara ve hakkın ve insanlığın korunmasına bakar. (Bak: 973/1.p.)