1175- HANİF حنيف : İslâmiyet’ten evvel Allah’ın birliğine inanan ve Hz. İbrahim’in (A.S.) dininden olanların vasfı. *İslâmiyet’e kuvvetle bağlı olan ve ilmiyle âmil olan kimse.

“Hanif, hanef masdarından bir sıfattır. Asl-ı lügatta (hanef) ise dalalden istikamete, çarpıklıktan doğruluğa meyildir. Nitekim doğruluktan eğriliğe, haktan nâhakka meyletmeğe, cim ile cenef denilir. Şu halde hanifin asıl mefhumu, eğriliği bırakıp doğrusuna giden demektir. Bu mefhum ile örfte, İbrahim milletine isim olmuştur ki başka dinlerden, bâtıl ma’budlardan çekilip yalnız bir Allah’a eğilen muvahhid demektir.” (E.T. 3821)

1175/1- Hanif hakkında âyetlerden birkaç not:

-Millet-i İbrahim’e “hanifen” ifadesi ki, bu yola uyulması emredilir: (2:135) (3:97) (4:125) (6:161) (16:12)

-”Hanifen müslimen” ifadesi: (3:67)

-İbrahim A.S.’ın hanif (tam muvahhid) olarak Fatır-is Semavatı ve-l Arz’a (Allah’a) teveccühü: (6:79) (16:120) Bu yolu takib etmek: (30:30)

-Dini hanif: (10:105)

-Allah için (ihlas ile) hunefa (tevhid-i hakka tam bağlı bir cemaat) olmak: (22:31) (98.5)