بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

وَ بِهِ نَسْتَعِينُ

اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ وَ الصَّلاَةُ وَ السَّلاَمُ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ عَلَى آلِهِ وَ صَحْبِهِ اَجْمَعِينَ

HZ. İSA'NIN (A.S.) “KAVM”E MUAVENETİ

ثُمَّ يَأْتِي نَبِيُّ اللهِ عِيسَى ، قَوْمًا قَدْ عَصَمَهُمُ اللَّهُ ، فَيَمْسَحُ  وُجُوهَهُمْ ، وَيُحَدِّثُهُمْ بِدَرَجَاتِهِمْ فِي الْجَنَّةِ

“Sonra Allah’ın Peygamberi İsa (A.S.), Allah’ın (Deccâl’den) korumuş olduğu bir kavmin yanına varacak ve yüzlerini meshedecek (yani elini teberrüken yüzlerine sürecek veya onları korku ve sıkıntıdan kurtaracak.) ve onlara cennetteki derecelerini anlatacaktır.”

KAVM

Kavm kelimesinin tazammum ettiği mana külliyetinin Kur’an lugatından yapılan tespitidir.

Bu kök kelimeden türeyen kelimeler yıkılmayıp ayağa kalkmak ve azmetmek, tahakkuk etmek, yani hakkiyetle ortaya çıkmak gibi çeşitli manalar taşır.

Mesela:

1-İka’me: Yıkılmaz halde ayakta ve sağlamlıkta tutmak, yerleştirmek, yani yıkılmayarak sağlamlığını göstermek manasındadır.

2- İstikamet: Kur’ani yola bağlanıp, inhiraf etmeden hakka mutabık olmak manasındadır.

3- Ka’im: Ayakta- sağlamlık vasfiyle – duran ve bir yerde yani vazife başında sebatla duran ve – istikameti korumak için – gözetliyen ve dikkat eden manasındadır.

4- Kıyam: Ayakta durmak ve durdurmak, nizam ve emniyete medar olmak manasındadır.

5- Kavvam: A’zamiyet derecesinde himaye eden, istikamet üzerine idare edip müstakim kılan manasındadır.

6- Kayyum: Zâtı ile ka’im olup kâinatı an–bean varlıkta tutup tasarruf eden zât manasındadır. Bunlar gibi daha çeşitli manada türeme kelimeler devardır.

Kavm tabirinin en kısa ve câmi’ manası, müsbet veya menfî bir gaye ve o gayeye götüren belli prensipler etrafında birleşmiş gayretli dava adamlarından meydana gelen az bir cemaat demektir.