645- DAVUD (A.S.) داود : Kur’an-ı Kerim’de ismi geçer ve Benî İsrail peygamberlerindendir. Hz. Süleyman’ın (A.S.) babasıdır. Hem peygamber, hem sultandı. İbranice Zebur kitabı (Bak: Zebur) kendisine nâzil olmuştur. Sesi çok güzeldi. M.Ö. 1010’da vefat ettiği nakledilir. Davud (A.S.) bir kısım mucizelere mazhar olmuştur. Ezcümle:

«Hz. Davud Aleyhisselâm hakkında: وَاَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ ٭ وَآتَيْنَاهُ الْحِكْمَةَ وَفَصْلَ الْخِطَابِ ( 38:20 ) ( 34:10 ) Hz. Süleyman Aleyhisselâm hakkında وَاَسَلْنَا لَهُ عَيْنَ الْقِطْرِ ( 34:12 ) âyetleri işaret ediyorlar ki: Telyin-i hadid en büyük bir nimet-i İlahiyedir ki; büyük bir peygamberinin fazlını, onunla gösteriyor. Evet telyin-i hadid, yani demiri hamur gibi yumuşatmak ve nühası eritmek ve madenleri bulmak, çıkarmak; bütün maddi sanayi-i beşeriyenin aslı ve anasıdır ve esası ve madenidir.

İşte şu âyet işaret ediyor ki: “Büyük bir resule, büyük bir halife-i zemine büyük bir mucize suretinde, büyük bir nimet olarak telyin-i hadiddir ve demiri hamur gibi yumuşatmak ve tel gibi inceltmek ve bakırı eritmekle ekser sanayi-i umumiyeye medar olmaktır. “Madem bir resule; hem halife, yani hem manevi hem maddi bir hâkime, lisanına hikmet ve eline sanat vermiş. Lisanındaki hikmete sarihan teşvik eder. Elbette elindeki sanata dahi tergib işareti var. Cenab-ı Hak şu âyetin lisan-ı işaretiyle manen diyor:

646- “Ey Benî-Âdem! Evamir-i teklifiyeme itaat eden bir abdimin lisanına ve kalbine öyle bir hikmet verdim ki; herşeyi kemal-i vuzuh ile fasledip hakikatını gösteriyor ve eline de öyle bir sanat verdim ki; elinde balmumu gibi demiri her şekle çevirir. Halifelik ve padişahlığına mühim bir kuvvet elde eder. Madem bu mümkündür, veriliyor. Hem ehemmiyetlidir. Hem hayat-ı içitimaiyenizde ona çok muhtaçsınız. Siz de evamir-i tekviniyeme itaat etseniz, o hikmet ve o sanat size de verilebilir. Mürur-u zamanla yetişebilir ve yanaşabilirsiniz.” İşte beşerin sanat cihetinde en ileri gitmesi ve maddi kuvvet cihetinde en mühim iktidar elde etmesi; telyin-i hadid iledir ve izabe-i nühas iledir. Âyette nühas “kıtr” ile tabir edilmiş. Şu âyetler umum nev-i beşerin nazarını şu hakikate çeviriyor ve şu hakikatın ne kadar ehemmiyetli olduğunu takdir etmeyen eski zaman insanlarına ve şimdiki tenbellerine şiddetle ihtar ediyor.» (S.256)

647- «Hazret-i Davud Aleyhisselâm’ın mucizelerine dair:

(27:16)(38:18) اِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبَالَ مَعَهُ يُسَبِّحْنَ بِالْعَشِىِّ وَاْلاِشْرَاقِ ٭ يَا جِبَالُ اَوِّبِى مَعَهُ وَالطَّيْرَ وَاَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ ve عُلِّمْنَا مَنْطِقَ الطَّيْرِ  ( 34:10 ) âyetler delâlet ediyor ki: Cenab-ı Hak, Hazret-i Davud Aleyhisselâm’ın tesbihatına öyle bir kuvvet ve yüksek bir ses ve hoş bir eda vermiştir ki: Dağları vecde getirip birer muazzam fonoğraf misillü ve birer insan gibi, bir serzakirin etrafında ufkî halka tutup bir daire olarak tesbihat ediyorlardı. (Bak: 2658.p.) Acaba bu mümkün müdür, hakikat mıdır? Evet hakikattır. Mağaralı her dağ, her insanla ve insanın diliyle papağan gibi konuşabilir. Çünki aks-i sada vasıtasıyla dağın önünde sen “Elhamdülillah” de. Dağ da aynen senin gibi “Elhamdülillah” diyecek. Madem bu kabiliyeti, Cenab-ı Hak dağlara ihsan etmiştir. Elbette o kabiliyet, inkişaf ettirilebilir ve o çekirdek sünbüllenir..

648- İşte Hazret-i Davud Aleyhisselâm’a risaletiyle beraber hilafet-i ruy-i zemini, müstesna bir surette ona verdiğinden; o geniş risalet ve muazzam saltanata lâyık bir mucize olarak o kabiliyet çekirdeğini öyle inkişaf ettirmiş ki: Çok büyük dağlar; birer nefer, birer şakird, birer mürid gibi Hazret-i Davud’a iktida edip onun lisanıyla, onun emriyle Hâlik-ı Zülcelal’e tesbihat ediyorlardı. Hazret-i Davud Aleyhisselâm ne söylese, onlar da tekrar ediyorlardı.

Nasılki şimdi vesait-i muhabere ve vesail-i irtibatın kesret ve tekemmülü sebebiyle haşmetli bir kumandan, dağlara dağılan azîm ordusuna bir anda “Allahü Ekber” dedirir ve o koca dağları konuşturur, velveleye getirir. Madem insanın bir kumandanı, dağları sekenelerinin lisanıyla mecazi olarak konuşturur. Elbette Cenab-ı Hakk’ın haşmetli bir kumandanı, hakiki olarak konuşturur; tesbihat yaptırır. Bununla beraber her cebelin bir şahs-ı manevîsi bulunduğunu ve ona münasib birer tesbih ve birer ibadeti olduğunu eski Sözler’de beyan etmişiz. Demek her dağ, insanların lisanıyla aks-i sada sırrıyla tesbihat yaptıkları gibi, kendi elsine-i mahsusalarıyla dahi Hâlik-ı Zülcelal’e tesbihatları vardır.

(27:16) وَالطَّيْرَ مَحْشُورَةً ٭ عُلِّمْنَا مَنْطِقَ الطَّيْرِ cümleleriyle Hazret-i Davud ve Süleyman Aleyhimesselâm’a kuşlar envaının lisanlarını, hem istidadlarının dillerini, yani hangi işe yaradıklarını, onlara Cenab-ı Hakk’ın ihsan ettiğini şu cümleler gösteriyorlar. Evet madem hakikattır. Madem ruy-i zemin, bir sofra-i Rahman’dır, insanın şerefine kurulmuştur. Öyle ise, o sofradan istifade eden sair hayvanat ve tuyurun çoğu insana müsahhar ve hizmetkâr olabilir. Nasılki en küçüklerinden bal arısı ve ipek böceğini istihdam edip ilham-ı İlahî ile azîm bir istifade yolunu açarak ve güvercinleri bazı işlerde istihdam ederek ve papağan misillü kuşları konuşturarak, medeniyet-i beşeriyenin mehasinine güzel şeyleri ilave etmiştir. Öyle de, başka kuş ve hayvanların istidad dili bilinirse, çok taifeleri var ki; karındaşları hayvanat-ı ehliye gibi birer mühim işde istihdam edilebilirler. Meselâ: Çekirge âfetinin istilasına karşı; çekirgeyi yemeden mahveden sığırcık kuşlarının dili bilinse ve harekâtı tanzim edilse, ne kadar faideli bir hizmette ücretsiz olarak istihdam edilebilir. İşte kuşlardan şu nevi istifade ve teshiri ve telefon ve fonoğraf gibi camidatı konuşturmak ve tuyurdan istifade etmek; en münteha hududunu şu âyet çiziyor. En uzak hedefini tayin ediyor; en haşmetli suretine parmakla işaret ediyor ve bir nevi teşvik eder. İşte Cenab-ı Hak şu âyetlerin lisan-ı remziyle manen diyor ki:

649- Ey insanlar! Bana tam abd olan bir hemcinsinize, onun nübüvvetinin ismetine ve saltanatının tam adaletine medar olmak için mülkümdeki muazzam mahlukatı ona müsahhar edip konuşturuyorum ve cünudumdan ve hayvanatımdan çoğunu ona hizmetkâr veriyorum. Öyle ise her birinize de madem gök ve yer ve dağlar hamlinden çekindiği bir emanet-i kübrayı tevdi etmişim, halife-i zemin olmak istidadını vermişim. Şu mahlukatın da dizginleri kimin elinde ise, ona râm olmanız lâzımdır. Tâ onun mülkündeki mahluklar da size râm olabilsin ve onların dizginleri elinde olan zatın namına elde edebilseniz ve istidadlarınıza lâyık makama çıksanız.

Madem hakikat böyledir. Mânasız bir eğlence hükmünde olan fonoğraf işlettirmek, güvercinlerle oynamak, mektub postacılığı yapmak, papağanları konuşturmaya bedel; en hoş, en yüksek, en ulvi bir eğlence-i masumaneye çalış ki, dağlar sana Davudvari birer muazzam fonoğraf olabilsin ve hava-i nesimînin dokunmasıyla eşcar ve nebatattan birer tel-i musikî gibi nağamat-ı zikriye kulağına gelsin ve dağ binler dilleriyle tesbihat yapan bir acaib-ül mahlukat mahiyetini göstersin ve ekser kuşlar, hüdhüd-ü Süleymanî gibi birer munis arkadaş veya muti birer hizmetkâr suretini giysin. Hem seni eğlendirsin, hem müstaid olduğun kemalâta da seni şevk ile sevketsin. Öteki lehviyat gibi, insaniyetin iktiza ettiği makamdan seni düşürtmesin.» (S.259-261)

Hadislerde de Davud Aleyhisselâm’ın zikri geçer.

649/1- Davud( A.S) hakkında Kur’andan birkaç not:

-Davud (A.S.)’ın Câlût-u öldürmesi, mülk (saltanat) ve hikmet verilmesi: (2:251)

-Davud (A.S.)’a hidayet verilmesi: (6:84)

-Davud (A.S.)’a dağ ve kuşların teshir edilmesi: (21:79)

-Davud (A.S.)’a ilim verilmesi: (27: 15)

-Davud (A.S.)’ın hususiyetleri ve kıssası: (38: 17-26)

-Allah tarafından zırh yapmanın öğretilmesi: (21: 80) (34:11)

-İsrailoğulları, lisan-ı Davud ve İsa (A.S.) ile lânetlenmişlerdir: (5:78)

-Davud ve Süleyman (A.S.)’ın ekin meselesi hakkındaki hükümleri kıssası: (21:78,79)