770/1- EFLATUN افلاتون : (Platon) (M.Ö. 427-347) Aristo’nun üstadı, Sokrat’ın talebesi, eski Yunan filozofudur.

Eflatun, şu görünen ve gelip geçici olan âlemden başka ezelî ve ebedî bir başka âlemin varlığını kabul eder. Bu âleme “ideler” âlemi adını verir. Ruh da bu âlemden gelmiş ve oraya dönecektir, der. Ona göre ideler âlemi hislerimizle değil, akıl yoluyla bilinebilir. Semavî bir dinden haberdar olduğuna dair, eserlerinde bir bilgi görülmemekle beraber felsefi görüşüne göre bir nevi vahdaniyete inanır ve ruhun ebedîliğini de kabul eder.

Putperest bir cemiyet içinde yaşamasına rağmen zamanındaki inkârcı filozoflardan sofestailere karşı ahlâkı ve insaniyeti müdafaa etmiştir. Onun fikirleri daha sonra bazı İslâm ve Hristiyan mütefekkirlerine müessir olmuş, maddeciliğe karşı “idealizm” denen maneviyatçı felsefeye kaynak teşkil etmiştir. Bununla beraber kendisinden önceki ve zamanındaki filozoflar gibi, yoktan var etme fikrine henüz sahib bulunmayıp uluhiyet sıfatlarında da hataya düşmüştür. (Bak: 936.p.)