107- ADEM-İ KABUL عدمِ قبول : İman hükümlerini lakaydlıkla karşılamak, kabul etmemek, göz kapamak gibi cahilane bir hükümsüzlüktür.

Evet «kabul etmemek başkadır, inkâr etmek başkadır. Adem-i kabul, bir lakaydlıktır, bir göz kapamaktır ve cahilane bir hükümsüzlüktür. Bu surette, çok muhal şeyler onun içinde gizlenebilir. Onun aklı onlarla uğraşmaz. Amma inkâr ise: O adem-i kabul değil, belki o kabul-ü ademdir, bir hükümdür. Onun aklı, hareket etmeye mecburdur.» (M.314)

«Adem-i kabul, kabul-ü ademle iltibas olunur. Adem-i kabul; adem-i delil-i sübut, onun delilidir. Kabul-ü adem, delil-i adem ister. Biri şek, biri inkardır.» (H.Ş.124) (Bak: İsbat, Kabul-ü Adem, 2168.p. sonu)