3964/1- VEYSEL KARANÎ اويس القرانى : Halife-i Resül-i Ekrem (A.S.M.) olan Hz. Ebu Bekir ve Ömer (R.A.) devirlerinde Medine-i Münevvere’de çok hürmet gören ve Tabiînin büyüklerinden olup hadis-i şerif ile medh ü senası yapılan büyük bir veli. Peygamberimiz (A.S.M.) zamanında yaşamış ise de, validesine çok hürmetinden dolayı Peygamberimizle görüşememiş, fakat ona bütün ruh u canı ile bağlı kalmıştır. Sıffîn Muharebesinde Hz. Ali’nin (R.A.) askerleri arasında şehid düşmüştür. (Hi:37) Veys veya Üveys diye de anılır.

3964/2- S.M. 44. Kitab-ı Fezail-i Sahabe, 55.Bab Veysel Karanî’nin fezaili hakkındadır. Aynı babın bazı kısımlarında şunlar kaydedilir:

«Ömer (R.A.) şöyle demiştir: Tabiînlerin en hayırlısı Üveys denilen bir recül (şahıs)tır... Resulullah şöyle buyurdu: Üveys bir şey hususunda Allah üzerine yemin etmiş olsa, Allah onun yeminini muhakkak doğru çıkarır. (Bak: 1980.p.) Eğer sen (ya Ömer) Onun, senin için istiğfar etmesine muktedir olabilirsen bunu yap...

Bir gün Hz. Ömer, Veysel Karanî’ye: Nereye gitmek istersin? diye sordu.

Üveys: Kûfe’ye gitmek isterim, dedi.

Hz.Ömer: Öyle ise Kûfe Emîrine senin için bir mektup yazayım mı? dedi.

Üveys: Ben insanların fakirleri, zaifleri ve kendine önem verilmeyenlerin arasında olayım. (Bak: 295.p. sonu) Öyle olmaklığım bana daha sevimlidir, dedi.

Ravi dedi ki: Ertesi yıl olunca, Kûfelilerin eşrafından bir kimse hac yaptı ve Ömer (R.A.) ile buluştu. Hz. Ömer ona Üveys’in halinden sordu. O zat: Ben Üveys’i evi çok fakir ve az eşyalı olarak bıraktım, dedi...»